Sobre Marta Barros (1967)

 A miña primera inmersión na fotografía foi na aula de fotografía da Facultade de BB.AA (UCM). Dende aquel momento, a miña vida estuvo ligada a ela de varias formas. Especialiceime en Deseño e traballei ne uns 20 anos. Decidín darlle un impulso á miña paixón pola imaxe e licencieime en Comunicación Audiovisual (UDC). Os talleres de Fotografía (UCD- Ferrol) foron muy estimulanes para min. Alí coñecín os meus compañeros do colectivo LUMEN, espazp nde puiden realizar os meus proxectos colectivos. A miña primerira exposición individual: “El hálito del ángel”. Seguiu: “Nada de azul, mi color es el rosa”. O que máis me gusta da fotografía e que acaba sendo a mentira mellor contada. Sempre subxectiva: fala de nós aínda que nos negamos a aceptalo. Dende estas premisas traballei: “Guía de una mujer de cine II”.

 Guía de Una esposa de cine II

Un repaso á “Guía de la buena esposa”, editada pola Sección Femenina en 1953, vista dende un lado irónico. Soga coa realidade/ficción a través da iconografía das bonecas recortábeis daquela época. Un escenario inigualábel, o cine Adriano de Barallobre. Nas súas dúas vivendas mulleres de carne e óso combinaban unha doctrina machista promovida polo réxime coa iconografía da “femme fatale” promovida polo cine dos anos 40 dende Hollywood. Son as dúas cara dunha misma moeda: a “obxectiivación” da muller a través da imaxe. Por iso, os personaxes reais foron substituídos por obxectos as bonecas recortábeis. As súas protagonistas xogan o rol que se lles pide en cada un dos 12 consellos da guía e cambian dun rol a outro con só cambiar a súa indumentaria.